cruz del condor naar Puno

Ook nu weer vroeg opstaan: om 6.30 uur, wassen, aankleden, koffer sluiten (we leven echt uit de koffer) ontbijtje (weinig eetlust, eerst wennen aan de hoogte) en dan de bus in. We duiken de Colca canyon in, de bergwanden stijgen ons heen. Ver in de diepte stroomt de Colca. De bus hobbelt over de weg, nou ja....weg. We kruisen soms een beek die over de weg stroomt. Bij het Cruz del condor is het druk, veel bussen met touristen. De laatste kilometer voor het Cruz stappen we uit om via een bergpad te lopen. Tenminste degenen van de groep die zich goed genoeg voelen. We zien de eerste condors, met een spanwijdte van 3 meter en 12 kilo zwaar. Ze zweven op de themiek. Vooral in de ochtend kun je ze zien aks je geluk hebt. En dat hebben we, tientallen zien we er, relatief dichtbij. Na een uur gaan we richting Puno, aan het Titicacameer, een rit van ongeveer 6 uur. We moeten weer vua de pas van 4910 meter van de heenreis en bija iedereen heeft last van de hoogte. Onderweg een korte lunch. Op sommige dagen slaan we de lunch trouwens over, en eten wat snacks, snickers en chips in de bus. We rijden door een leeg landschap,weer veel afval langs de kant van de weg. De wegen zijn slecht, en de bus hotst en botst. We hebben trowens tot nu toe goede bussen en goed chauffeurs, die absoluut geen risico nemen. Het verkeer is ook best relaxed buiten de steden. Na een shortcut van 30 km over een landweg, omdat in een stad waar we doorheen moeten een groot feest aan de gang is, bereiken we tegen zessen Puno aan het Titicacameer. Een lelijke drukke stad. Veel van ons hebben nu echt verschijnseken ivan hoogteziekte. Bij jeanet en mij valt het mee, ik brn wel verkouden. Door al het gehobbel van de bus over die landweg o.a. lijkt et of mijn rug wat los is gekomen.Morgen de boottocht op het bekende meer naar o.a. se rieteilanden.
.